Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
titə — (Borçalı, Gədəbəy, Meğri, Şəmkir, Şuşa) gözün qarasına düşən ağ ləkə. – Gözündə titə var onun (Borçalı) ◊ Titə tüşməx’ (Ağdam, Gədəbəy, Tərtər, Şəmkir, Şuşa) – gözün qarasına ağ ləkə düşmək. – Gözümə titə tüşüf (Gədəbəy); – Gözümüzə titə tüşəndə… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
düşərinə — z. Necə gəldi, necə oldu, qarasına, düşünmədən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
föhş — is. <ər.> klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq. Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S. H.. Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilan — is. 1. Bədəni uzun və qıvrılan ayaqsız, adətən zəhərli dişləri olan sürünən heyvan. Zəhərli ilan. Xallı ilan. – İlanın ağına da lənət, qarasına da lənət. (Məsəl). . . Ağabala dərviş gürzə ilanları bazar dalına töküb oynadırdı. Ə. Q.. <Eyvaz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məcun — is. <ər.> 1. Xalq təbabətində xəstə və zəif adamlara vermək üçün xüsusi hazırlanmış xəmirvari bir maddə, dərman. 2. dan. Çox dadlı, ləzzətli, canaxeyirli şey haqqında. Xörək deyil, məcundur. – Bax, bu xurma Bağdad xurmasıdı, plovun qarasına … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaraqışqırıqçı — sif. və is. Səs küy salan, çığır bağır edən, heç bir ciddi səbəb olmadan və qarasına qışqırıq qoparmağı adət etmiş (adam) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
